keman 'ın ilk kez nerede yapıldığı kesin olarak bilinmemekle birlikte, ortaçağda İngiltere'de Fidele, İtalya'da Lira da Breci, Fransa'da Viol adlarıyla uygulanan yaylı çalgılar Keman'ın atası sayılır. Lavignac, Keman'ın Türklerin kemençesinden alındığını yazar. Bazı kaynaklarda ise Arapların Rebab'ından geliştirildiği öne sürülmüştür. 16.ve 17. yüzyıldaki Keman yapım ustaları Nicolo Amati, Paolo Maggini, Giuseppe Guarneru, Antonio Stradivarius keman'a son yöntemini vermişlerdir. Keman asıl biçimini korumakla beraber 19. yüzyılda bazı değişikliklere uğradı. Çağdaş Kemanda beden ve sap daha uzun, köprü daha yüksektir. Keman'a orkestrada ilk olarak ,1565'te St.Riggo ve Corteccia'nın eserlerinde yer verilmiştir . Sonraki yıllarda orkestradaki görevlerinden dolayı 1. ve 2. Keman şekilde adlandırılmış orkestradaki sayıları çoğaltılmıştır.
Genel şekilde göbek, ses direği ve bas çubuğu hafif ve güçlü bir yumuşak ağaç olan ladinden yapılır. Sırt, kaburga, boyun, pegbox, kaydırma ve köprü kısımları akçaağaçtan yapılır. Ahşap seçimi esas şekilde parke köprüsünün parke çerçevesine monte edilmiş bir ladin, ses paneline tutturulduğu piyanodakiyle aynıdır.
Genel şekilde göbek, ses direği ve bas çubuğu hafif ve güçlü bir yumuşak ağaç olan ladinden yapılır. Sırt, kaburga, boyun, pegbox, kaydırma ve köprü kısımları akçaağaçtan yapılır. Ahşap seçimi esas şekilde parke köprüsünün parke çerçevesine monte edilmiş bir ladin, ses paneline tutturulduğu piyanodakiyle aynıdır.
